سیدعلی و فاطمه ساداتسیدعلی و فاطمه سادات، تا این لحظه: 9 سال و 26 روز سن داره
یکی شدن مامان وبابایکی شدن مامان وبابا، تا این لحظه: 15 سال و 9 ماه و 5 روز سن داره

فرشته های آسمانی که زمینی شدند

آغاز هفتمین ماه توت فرنگیام-مخملک گرفتن فاطمه جونم

 عطر خواستن شما ازتمام جانم فرارشده انگارچشمهایتان جادویم میکند... شما آرامش من هستین عشقای  من 6 ماهگیتون مبارک  باشه  خدارو شکر میکنم وازش ممنونم برای اینکه ،هستین الان که دارم این مطلبو مینویسم اصلا حوصله ندارم چون دخملکم مریض شده و این اولین مریضی توت فرنگیمه واقعا خیلی سخته چون دخترم داره اذیت میشه تب گرفته بینیش گرفته نفس کشیدنش سخت شده ومن وقتی اینارو میبینم خیلی عذاب میکشم حاضرم خودم مریض بشم ولی این دوتا گلم صحیح و سالم بمونن شش ماه اول زندگیتون با تمام سختیاو خوشیاو ناخوشیا بالاخره به پایان رسید البته پایانش با این مریضی کمی تلخ شد خلاصه تو این شش ماه خیلی چیزا یاد گرفتم  خیلی خودم سخترو قویتر ...
24 مهر 1394

باز این چه شورش است که در خلق عالم است.............

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ... ...
22 مهر 1394

بوی محرم

پیشتر ها مادر که نبودم ، اوج گریه های محرم ،آخرش از شب هشتم یا نهم شروع می شد و در ناهار ظهر عاشورا به انتهای خودش می رسید. پیشترها مادر که نبودم ، صدای نوحه همیشه از اتاقم بلند بود و گاهی حتی بی تفاوت مشغول انجام کارهایم بودم. و آن اندوه بزرگ بزرگ جایش توی دلم خالی بود. مادر که باشی همه چیز تغییر می کند.مادر که باشی عمیق ترین و لطیف ترین و پنهان ترین حس ها را حس میکنی.مادر که باشی حساس می شوی. مادر که باشی همه روزهایت می تواند محرم باشد.مادر که باشی بی آنکه از هیچ کجای خانه ات صدای نوحه بلند باشد ،می توانی در خودت روضه بخوانی.مادر که باشی لبخند می زنی اما جایی از دلت دارد برای روضه ای آتش می گیرد. مادر که باشی بوی محرم را از ماهه...
22 مهر 1394

تصور

وقتی بچه نداشتم، تصورم در مورد تربیت بچه خیلی تخیلی بود. فکر می‌کردم بچه یک لوح سفید است که قرار است ما رویش نقاشی کنیم. یا یک تکه گِل بی‌شکل که قرار است به دستان پرتوان ما کاسه و کوزه‌ای از تویش دربیاید. مدتی که از تولد فرشته هایم گذشت، فهمیدم تا چه حد اشتباه می‌کردم. بچه‌ها موجوداتی کامل‌اند با شخصیتی منحصر به فرد. کاسه و کوزه‌ای که شکل و طرح و رنگ دارد و تربیت حداکثر می‌تواند آن را یک جای خوب در سفره بنشاند. حالا که مدتی گذشته، فکر می‌کنم حتی تصور قبلی‌ام هم بیخود بوده. بچه‌ها همه چیزشان کامل است. شخصیت‌شان، رنگ‌شان، جایشان. سفره پهن شده و همه ...
11 مهر 1394
1